Sait Faik'i Dinlemek...


“İşbu hikâyeyi
Burgaz’ın kendisinden dinledi Sait Faik
Ve mühürledi kulaklarımıza.
Ve mevsim kıştı,
Tarihe dair sakin bir akıştı.
Devran döndü, devir değişti,
Stelyanos Hrisopulos Gemisi
Bir hikâye olup kâğıda düştü.
Bazı masallar ve hikâyeler mutsuz biter
Sait usta bunu iyi bilirdi.
Ama mutlu bitenler kadar
Hakkaniyetlidir mutsuz hikâyeler de…”

 

 
Dün gece Zorlu PSM’nin şahane salonunda muazzam bir “anlatı” vardı. Fazıl Say’ın İstanbul Müzik Festivali için hazırladığı yeni eserinin, Ölümünün 60. Yılında Sait Faik’i Hatırlamak’ın, prömiyeri vardı. Salt bir beste dinlemenin ötesinde, müzikle, tiyatroyla, edebiyatla dolu bir gece geçirdik aslında. Fazıl Say ve Arkadaşları, Sait Faik’in “Stelyanos Hrisopulos Gemisi” öyküsünü, güçlü bir anlatımla sahneye taşımışlar.


Fazıl Say’ın bestesi Sait Faik’in ruhunu yansıtıyordu. Burgazada’yı, denizi, martıları, yaşama sevincini, yalınlığı ve insana dair o ince hüznü… Dinlerken, adanın bir köşesinde oturmuş da Sait Faik’le sohbet ediyormuş gibi hissettim.
Ve öykü anlatıcıları: Demet Evgar, Songül Öden ve Esra Bezen Bilgin… Hikâyeyi seslendirerek, oynayarak aktardılar. Demet Evgar’ın performansı çok iyiydi. Songül Öden ve özellikle daha önce kendisini büyük bir hayranlıkla izlediğim Esra Bezen Bilgin ise biraz hayal kırıklığı yarattı. Yine de,  bütüne baktığımızda, çok iyi bir aktarımdı. Bunda Özen Yula rejisinin payı oldukça büyük elbette.
Özellikle Serenad Bağcan’ın ses verdiği şarkılar ve eserin  kanun ve kemençe taksimleri muazzamdı. Kanunda Hakan Güngör ‘e ise tek kelimeyle hayran kaldım. Kendisini dinlemek için çaba göstereceğim bundan sonraJ



Velhâsılı kelam, “Fazıl Say ve Arkadaşları”, sert, güçlü ve mutsuz sonla biten bir hikâyeyi büyüleyici bir şekilde “yeniden yaratıp”, başarılı bir şekilde yorumladılar. Biz de oturduk, Fazıl Say’ın ellerinden, Sait Faik’i dinledik.
Konser çıkışı bir kez daha şükrettim: İyi ki müzik var…
İyi ki sanat var…

 

Yorumlar

  1. sevgili günlük27 Kasım 2019 23:49

    Eskileri kurcalamayı severim:)
    Ne güzel anlatmışsın, blogların modası bu yüzden hiç geçmeyecek bence..

    İyi ki müzik var iyi ki..

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Nightbitch

Resim
 Dün akşam epeydir merak ettiğim bir filmi seyrettim. Nightbitch ... Aylar evvel izlediğim trailerından anneliğe dair konuşulmayanı anlatacağını düşünüp izleme listeme eklemiştim. Gerçekten de beklediğim gibi anneliğin çok da anlatılmayan vahşi ve -filmde geçen tabiriyle- acımasız yönünü gösteriyor. Filmde hoşuma giden detaylardan biri karakterlerin isimsiz olmasıydı. Anne, baba ve çocuk vardı. En çok da anne. Annenin annelik sonrası hayatının nasıl keskin bir biçimde dönüştüğü, bu dönüşümünde toplumun ve diğer insanların rolü, bütün değişikliklerle bahsetmeye çalışırken kadının yaşadığı zorlanmalar ve tabiri caizse çöküş... Neyin uğruna nelerden vazgeçtiğinin hiç görülmemesi ve o ' ben hallediyorum' dedikçe ve belki de kendini de buna ikna etmeye çalışırken, yalnız kalması... Çok gerçek! Çok... Filmin bir diğer güzelliği de bu aşırı gerçek ve acımasız hikayenin büyülü gerçeklik sosuyla lezzetlendirilmiş olması! Doğum ve anneliğin vahşi doğasını, bir köpek metaforu üstünden an...
Devamı

İki Yıl

Resim
 Bir hafta sonra 2 yıl geçmiş olacak bu bloga son yazdığım yazının üstünden.  2 koca yıl. Şimdi böyle yazınca nasıl geçtiğini anlamadığım; bir dolu şey yaşadığım, hem çok uzun hem çok kısa bir zaman dilimi...  Yeni bir ülkede yeni bir hayat kurmak, annelik, yeni bir kariyer, bir dolu zorluk ve çokça yenilikle geçen günler, haftalar ve -vay be- yıllar... Şöyle bir bakıyorum da... Çok zor-muş be! Pandemi, sonra hamilelik, derken annelik ve üstüne gelen göçmenlikle beraber hayatımın nasıl ve ne kadar değiştiğine inanamıyorum. Özellikle annelik ve göçmenlik, iki büyük kimlik dönüşümü. Ve benim hikayemde ikisi çok peş peşe, iç içe geldi. Afalladım, zorlandım, çuvalladım! Özellikle başka bir ülkede desteksiz olarak bir çocuğa bakım vermek... Bunun üstüne sabahlara kadar konuşmak isterim. Yaşamayan anlamaz, yaşayanlara da tek tek sarılabilirim💚 Bir yandan kendi ebeveynlik, annelik yolumu özgürce yürüdüğüm olağanüstü bir deneyim, bu. Her şeyi çekirdek ailece yaptığımız, beraber...
Devamı

Çocukluk

Resim
Bu sabah Leyla'yı bale dersine götürdüm. O dersteyken, haftalardır beraber kapı önünde yarenlik ettiğimiz, geçen sene Hong Kong'dan buraya taşınan akademisyen bir anne arkadaşımla kahve içiyorduk. Her ikimizin de gündeminde ilkokul seçimi ve Hollanda'daki eğitim sistemini anlamak olduğundan bu konudaki düşüncelerimizi, beklentilerimizi paylaşmaya başladık. Buraya çocuğunun çocukluğunu yaşamasını istediği için geldiğini söyleyince açıkçası tam anlamadım ve nedenini sordum. Şöyle bir örnek verdi; kızı 20 aylıkken kreşe başlatmayı istediklerinde kızını mülakata almışlar, sorular sorup becerilerini test etmişler. Ve çok küçük yaştan itibaren katı bir eğitim sistemi ve sınavlarla ve çok yoğun rekabetle dolu bir düzen olduğunu anlattı.  Kreş sınavına şaşırsam da genel olarak -maalesef- anlattıkları tanıdık geldi. Hamileyken sevgili Zeynep Cansoylu bir kitap önermişti. Hollanda'ya taşınmadan evvel, burada yaşama ihtimali ve fikri bile henüz yokken okumuştum. Dünyanın En Mutlu...
Devamı