Ajanda
Eylül'de her gün bir yazı yazdıktan sonra, Ekim'de blogu ihmal ettim. Koca bir ay hiç yazı yazmadan, göz açıp kapayıncaya dek bitti. Kasım geldi.
Peki Ekim nasıl geçti?
Koşturmacalı, yoğun, keyifli bir aydı. Neredeyse her gün bir plan bir program vardı ajandamda. Oldukça verimli geçti yani Ekim:)
Ajandamın Kasım sayfası da epey dolu aslında. Gideceğim tiyatro oyunları, filmler, etkinlikler... notlarım renklendikçe benim de içim şenleniyor.
Bir yandan bazen de şu koşturmaca içinde kaybolmuş hissediyorum. Müthiş bir zaman baskısı hissediyorum ara ara. En son geçtiğimiz Pazar sabahı 8.30'da uyanınca, kendimi suçladım; geç kaldım diye! Çünkü sabah yürüyüş yapıp evde işleri toparlayacak ve okuldaki bir eğitime yetişecektim. Planladığımdan geç uyanınca kafamdaki akış biraz aksadı tabi. Kendime kızdığımı farkedince durdum. Yahu, dedim, ben ne yapıyorum?
Tamam plan program yapmak güzel. Farklı farklı işlere koşturmak, besleyici. Evet, bir sürü şeyi aynı anda yapmak istiyorum. Evet, ben haftanın beş günü, her gün 9 saati bir ofiste geçiriyorum; sonrasında eve, eşime, arkadaşlarıma vakit ayırmak istiyorum, kendimle vakit geçirmeye çok ihtiyaç duyuyorum, sinemeya-tiyatroya gitmesem eksik hissediyorum, bol bol okumaya çalışıyorum, kendimi besleyebileceğim eğitimlere katılıyorum.... Enerjimi ve zamanımı verimli kullanmaya çalışıyorum! Ve bu çok hoşuma gidiyor.
Amaaaa...
Bunu yaparken ara ara kendime eziyet ettiğim dank etti kafama. Ve durdum. Bundan sonra her şeyde olduğu gibi bunun da daha fazla tadını çıkaracağım. Yani, ajandamdaki her maddeye, üstünü çizmeye odaklı değil de keyfini süren gözlerle yaklaşacağım! :)
Başka türlü olmuyor.
Di mi? ;)
Peki Ekim nasıl geçti?
Koşturmacalı, yoğun, keyifli bir aydı. Neredeyse her gün bir plan bir program vardı ajandamda. Oldukça verimli geçti yani Ekim:)
 | ||||||
| Ajandamın ekim ayı:) |
Ajandamın Kasım sayfası da epey dolu aslında. Gideceğim tiyatro oyunları, filmler, etkinlikler... notlarım renklendikçe benim de içim şenleniyor.
Bir yandan bazen de şu koşturmaca içinde kaybolmuş hissediyorum. Müthiş bir zaman baskısı hissediyorum ara ara. En son geçtiğimiz Pazar sabahı 8.30'da uyanınca, kendimi suçladım; geç kaldım diye! Çünkü sabah yürüyüş yapıp evde işleri toparlayacak ve okuldaki bir eğitime yetişecektim. Planladığımdan geç uyanınca kafamdaki akış biraz aksadı tabi. Kendime kızdığımı farkedince durdum. Yahu, dedim, ben ne yapıyorum?
Tamam plan program yapmak güzel. Farklı farklı işlere koşturmak, besleyici. Evet, bir sürü şeyi aynı anda yapmak istiyorum. Evet, ben haftanın beş günü, her gün 9 saati bir ofiste geçiriyorum; sonrasında eve, eşime, arkadaşlarıma vakit ayırmak istiyorum, kendimle vakit geçirmeye çok ihtiyaç duyuyorum, sinemeya-tiyatroya gitmesem eksik hissediyorum, bol bol okumaya çalışıyorum, kendimi besleyebileceğim eğitimlere katılıyorum.... Enerjimi ve zamanımı verimli kullanmaya çalışıyorum! Ve bu çok hoşuma gidiyor.
Amaaaa...
Bunu yaparken ara ara kendime eziyet ettiğim dank etti kafama. Ve durdum. Bundan sonra her şeyde olduğu gibi bunun da daha fazla tadını çıkaracağım. Yani, ajandamdaki her maddeye, üstünü çizmeye odaklı değil de keyfini süren gözlerle yaklaşacağım! :)
Başka türlü olmuyor.
Di mi? ;)
;) kesinlikle ;)
YanıtlaSilHoşgeldiniz :) Ajanda gerçekten sıkıymış. Arada nefes almak, hiçbirşey yapmamakta olsun ajanda da, mesela ayda 2 gün :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim:) Hakikaten öyle! bu arada daha çok durmaya çalışıyorum;)
SilAjanda fikrinizi istikrarınızdan dolayı tebrik etmek gerek. Yazdığım şeyleri genellikle yok ediyor, bloğumda yazdığım yorumlar ise şimdilik baki :)
YanıtlaSil