Sanat...

Hakan Gerçek, oyunculuğunu, duruşunu ve tarzını çok sevdiğim bir sanatçı. Yer aldığı bütün projeleri merakla ve hevesle takip etmeye çalışıyorum. Geçtiğimiz yılın son günlerinde de, kendi tiyatrosu, Tiyatro Gerçek ’in yeni oyunu Sanat’ı izledim ve yine çok ama çok etkilendim:)


Sanat, ismiyle insanı biraz ürkütüyor; çok ağır bir tempo bekliyor insan. Ancak hiç de öyle değil. Oldukça eğlenceli, keyifli bir oyun!



Metin, Fransız oyun yazarı Yasmina Reza’nın. Yasmina Reza'nın arkadaşı Serge Goldzal’a ithaf ettiği hikayenin ana kahramanı da Serge. Ki hikaye gerçek bir olaydan yola çıkıyor. Serge Goldzal, bir gün beyaz üstüne beyaz çizgili bir tablo satın alıyor; Yasmina Reza tabloyu görünce “Deli misin sen?” diyerek gülmeye başlıyor ve bunun üzerine Serge de gülmeye başlıyor. İşte Sanat, “Serge gülmeseydi ne olurdu?” dan yola çıkıyor.

Oyunda üç karakter var: Serge, Marc ve Ivan. Serge’i Hakan Gerçek, Marc’ı Bekir Aksoy ve Ivan’ı Rüzgar Aksoy canlandırıyor. Ekip, sahnede muazzam bir enerji yakalamış! Prömiyer olmasına rağmen, sahnede yarattıkları sinerji, paslaşmaları olağanüstüydü.


Hikaye, Serge’in beyaz üzerine “beyaz” çizgili bir tablo almasıyla başlıyor. Marc, Serge'in bu yaptığının delilik olduğunu düşünüp hem dalga geçiyor hem de kızıyor. Serge, Marc’ı, başlangıçta, sanattan anlamamakla itham ediyor. Ivan ikisi arasında kalakalıyor. Ve dostlukları uzun yıllara dayanan bu üç arkadaş, ilişkilerini farklılıklarını sorgulamaya başlıyor.

Karakterlerin hepsinin güçlü ve zayıf yanları var. Hangisi haklı, hangisi haksız; hangisi iyi, hangisi kötü diye bir yorum yapamıyor, taraf tutamıyorsunuz. Bir Serge gibi düşünüyor, bir Marc’a hak veriyor, biraz da Ivan’ın hoşgörüsüne sahip olmak istiyorsunuz.

Çağdaş sanata dair pek çok gönderme içeren metinde, dialoglar ve karakterler o kadar gerçek, o kadar sahici ki izlerken pek çok ilişkiniz üzerine kafa yormaya başlayacaksınız muhtemelen.

Oyunun en güzel yanı ise bütün bu sorgulamaları, göndermeleri inanılmaz eğlenceli bir şekilde yapması. 70 dakika boyunca o kadar çok güldüm ki oyun çıkışı çenem ağrıyordu:)

Sanat, eğlenceli, düşündürücü ve derin bir oyun! Prömiyerine gittiğim oyunu, biraz zaman geçtikten sonra tekrar izlemeyi planlıyorum. Bence bu sezonun en iyi oyunlarından biri! Muhakkak izleyin:)

Hamiş: Tiyatro Gerçek'in Cemal Süreya şiirlerinden oluşan dinletisi Üstü Kalsın'ı da yazmıştım; şiddetle tavsiye ediyorum:)

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İki Yıl

Resim
 Bir hafta sonra 2 yıl geçmiş olacak bu bloga son yazdığım yazının üstünden.  2 koca yıl. Şimdi böyle yazınca nasıl geçtiğini anlamadığım; bir dolu şey yaşadığım, hem çok uzun hem çok kısa bir zaman dilimi...  Yeni bir ülkede yeni bir hayat kurmak, annelik, yeni bir kariyer, bir dolu zorluk ve çokça yenilikle geçen günler, haftalar ve -vay be- yıllar... Şöyle bir bakıyorum da... Çok zor-muş be! Pandemi, sonra hamilelik, derken annelik ve üstüne gelen göçmenlikle beraber hayatımın nasıl ve ne kadar değiştiğine inanamıyorum. Özellikle annelik ve göçmenlik, iki büyük kimlik dönüşümü. Ve benim hikayemde ikisi çok peş peşe, iç içe geldi. Afalladım, zorlandım, çuvalladım! Özellikle başka bir ülkede desteksiz olarak bir çocuğa bakım vermek... Bunun üstüne sabahlara kadar konuşmak isterim. Yaşamayan anlamaz, yaşayanlara da tek tek sarılabilirim💚 Bir yandan kendi ebeveynlik, annelik yolumu özgürce yürüdüğüm olağanüstü bir deneyim, bu. Her şeyi çekirdek ailece yaptığımız, beraber...
Devamı

Çocukluk

Resim
Bu sabah Leyla'yı bale dersine götürdüm. O dersteyken, haftalardır beraber kapı önünde yarenlik ettiğimiz, geçen sene Hong Kong'dan buraya taşınan akademisyen bir anne arkadaşımla kahve içiyorduk. Her ikimizin de gündeminde ilkokul seçimi ve Hollanda'daki eğitim sistemini anlamak olduğundan bu konudaki düşüncelerimizi, beklentilerimizi paylaşmaya başladık. Buraya çocuğunun çocukluğunu yaşamasını istediği için geldiğini söyleyince açıkçası tam anlamadım ve nedenini sordum. Şöyle bir örnek verdi; kızı 20 aylıkken kreşe başlatmayı istediklerinde kızını mülakata almışlar, sorular sorup becerilerini test etmişler. Ve çok küçük yaştan itibaren katı bir eğitim sistemi ve sınavlarla ve çok yoğun rekabetle dolu bir düzen olduğunu anlattı.  Kreş sınavına şaşırsam da genel olarak -maalesef- anlattıkları tanıdık geldi. Hamileyken sevgili Zeynep Cansoylu bir kitap önermişti. Hollanda'ya taşınmadan evvel, burada yaşama ihtimali ve fikri bile henüz yokken okumuştum. Dünyanın En Mutlu...
Devamı

Osman ve Yeniden Kitap Kulübü

Resim
 Pandemi başladıktan sonra hayatım ve gündemim çok değişti. Sürekli haberleri, canlı yayınları, açıklamaları takip eder; hasta sayılarına, grafiklere, dünyada ve memlekette olup bitene çılgınca kafa yorar oldum. Evden çalışma, hayatın değişen ritmi, ne olup bittiğini anlamaya çalışma derken okumak hayatımda daha az yer kaplar oldu. Canım okumak istemedi. Aylarca hiç kitap okumadım. Edebiyat ve kurmacadan özellikle kaçtım sanki. Sonra hasta oldum. Yine gündemim ve hayatımın ritmi değişti. İyileşme sürecinde internetten birkaç kitap sipariş ettim. Daha evvel kitaplarını okuduğum, sevdiğim yazar Ayfer Tunç 'un yeni kitabı Osman da sepetteydi. Siparişlerim gelince niyeyse ilk onu aldım elime. İyi ki öyle yapmışım! Osman'ı bir solukta, içer gibi, hikâyenin içinde akarak okudum. Aylar sonra, yoğun bir iştahla kitap okuyordum. Sabah erken saatlerde, gece yarılarında mumlar yakıp ve çok sevdiğim yeşil koltukta oturup Osman'ın hayatı içinde dolandım. Birkaç günde bitti. Osman'ı...
Devamı