Ev Oturması...

Ben küçükken bizim ev çok misafir gelen ve çok misafirliğe gidilen bir evdi. Ki hala öyledir! :)

İstanbul'da tek başıma yaşamaya başladığım gençlik yıllarımda ise ev oturmalarının yerini "dışarı buluşmaları" aldı. Öğrenci evimizdeki şahane vakitleri saymazsak hep dışarıdaydık. Hele iş hayatımın ilk yılları... Kafeler, barlar, bazen meyhaneler; kimi zaman çimler, kimi zaman havalı mekanlar... Hep dışarıda buluşup organizasyonlar yapar olduk.

İstanbul'un modu bu sanıyordum. Bu şehirde, insan insana ağır geliyormuş gibiydi. Birini evine; alanına ve mahremine almak zordu çünkü. Herkes meşgul, herkes yorgun olduğu için bir ayağımız dışarıda, hep kaçabileceğimiz "fast food" planlarla yaşıyorduk.

Sonra bir anda büyüdük mü, yaşlandık mı; ne oldu tam bilmiyorum ama, bir şey oldu! Evimize, içimize döner olduk.



Bu ara kimlerle birşeyler yapacak olsak "bize gelsenize ya!", "size gelmek istiyoruz." " ay bi akşam size şundan pişireyim!" "bizim orada acayip bir yer var, gelin sipariş veririz." gibi cümleler havada uçuşuyor. Evde olmak istiyoruz.

Çünkü evde olmanın, huzuru ve güzelliği başka. Daha sahici, daha sıcak oluyor sanki sohbetler.

Ben de şu yaşımda sevdiklerimle en çok evde buluşmayı sevmeye başladım!

Basit, ufak sofralar kurup doğaçlama planlar yapmaya bayılıyorum:) Çat kapı gelecek kadar yakın hissetsin arkadaşlarım; ben de "evde ne varsa sofrası" kurayım, muhabbetin dibini görelim istiyorum.

İşte bugün de arkadaşlarla buluşalım diye konuştuk; nereye gitsek ne yapsak derken, şu saatte sizde oluruz ya dedi arkadaşım. Acayip mutlu oldum! :)

Çünkü kapımızı hesapsız kitapsız çalabilecek kadar samimi bir bağ vardı aramızda.

Çünkü ev oturmalarının, müsaitseniz akşam size geleceğizlerin tatlı, insanı çocukluğuna götüren, derin bir güzelliği var...

Arkadaşlar birazdan gelecek; ben evde ne varsa ufak ufak koydum ortaya.

Misafirlerimi bekliyorum:)

Yorumlar

  1. çok tatlı gerçekten. ben de seviyorum evde buluşmaları. yaşasın yetişkin olmak ve eve arkadaşlarını çağırmak jagjgajfj

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ya ben resmen yaşlanmış hissediyorum bazen; "bişi yapalım" dediklerinde "evde buluşalım yeaaa" noktasına geldim! :)

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Osman ve Yeniden Kitap Kulübü

Ev...

Hafta Sonu Yeşil Bir Kaçış: Ortanca Evleri