İlk Turşu Denemesi

Bu aralar yeme-içme üstüne okuduklarım, gıda endüstrisine dair duyduklarım beni oldukça korkutuyor. Her gün hastalıklı et, paketli gıdadaki oyunlar, rafine şekerin zararı, glutenin insanın vücuduna ettikleri üstüne bir dolu şey görüyorum. Belki algıda seçicilik, belki de herkesin ortak derdi olduğundan sohbet-muhabbet de bu konulara geliyor. Konuştukça, paylaştıkça dehşetle farkediyorum ki biz beslenmemizi bayağı bayağı "dışarıya" ya devretmişiz! Eskiden evde annelerimizin yaptığı yemeyi yer; sınırlı sayıdaki abur cubura giden yolun bamyadan geçtiğini bilirdik:) Şimdi bazı günler neredeyse üç öğün dışarıda yemek yiyoruz. Poğaçalar, simitler, etler, yağını-tuzunu bilmediğimiz yemekler, paket paket çerezler... Yediğimize içtiğimize emek vermekten giderek uzaklaşıyoruz.

Dedim ya bu ara bu konuya kafayı taktım. Biraz daha temiz beslenelim istiyorum. Mesela en azından kahvaltıyı evde yapalım diye çaba harcıyorum. İyi ekmek, doğalından ve yerli üreticiden peynir, zeytin, sebze almaya gayret ediyorum. Sabah biraz erken uyanıp kahvaltı hazırlıyorum; aralarda atıştıracağım kuruyemişleri geceden suda bekletip çantama atıyorum. Tabi ki hala dışarıdan epeyce ve gereğinden fazla şey tüketiyorum. Amacım en çok evde, kendi emeğimle yaptığım şeyleri tüketmek!

Bir de annemin yaptığı domates soslarına, turşulara, salçalara, soslara acayip özeniyorum! Eskiden havalı, süslü kavanozlardaki cafcaflı şeylere tonla para verirken şimdi her şeyin emek verileni, el değeni daha makbül gelmeye başladı. O yüzden kendim de evde bir şeyler yapayım istedim ve turşudan başladım! :)

Malum Karadenizliyim. bizim oraların turşu kavurması meşhurdur. Genelde fasülye turşusunu soğan ve salçayla kavururuz. benim şu hayatta en sevdiğim şeylerden biridir! :) Bayılırım. O yüzden evde turşu olacaksa, ilk sırayı fasülyeye veririm. Ki çok şanslıyım; köye gittiğimizde Cemal'in annesi bahçeden topladığı fasülyelerden bolca verdi. Üşenmedim İstanbul'a taşıdım; zeytinyağlısını yaptım, fırında pişirdim ve turşusunu kurdum! :)

Turşu kavurması :)

Evet, hayatımda ilk kez turşu kurdum!

Nedense çok zor, çok zahmetli bir şeymiş gibi gelirdi. Oysa hiç de öyle değilmiş; su, tuz, sarımsak, azıcık sirke ve sebze ile mis gibi, kolayca turşu kuruluyormuş.

Neden kimse turşu kurmanın bana bu kadar kolay olduğunu söylemedi? :)

İlk fasülye turşusu denememde fasülyeleri diri kalacak şekilde haşladım, soğuttum. Kavanozun miktarınca suyun içinde 2 kaşık kaya tuzunu ve 1 kaşık sirkeyi erittim. Sonra fasülyeleri, aralarına birkaç diş sarımsak koyarak kavanoza dizdim. Kapağını kapatıp, saklı bir köşeye kaldırdım.

İki hafta öylece bekledi. Olur mu olmaz mı, tadı nasıl olacak, kıvamı tutacak mı derken bayram tatilinden  döner dönmez heyecanla kapağını açtım. Ve nasıl bir mutluluk anlatamam! Tadı, tuzu, kıvamı tam istediğim gibi olmuştu. Bir kavanoz turşuya çocuk gibi sevindim...

Hele birkaç akşam sonra Sezin'le Necati bize gelip, tattıkları turşuya övgüler dizince resmen gururdan başım döndü! :)

Ve o gazla bir kavanoz da salatalık turşusu kurdum!

Yine köyden taşıdığım, bizim oranın dikenli ve kocaman salatalıklarını dilimleyip sarımsakla birlikte kavanoza yerleştirdim ve su ve sirke ekledim. Bu kez bir hafta beklemek yetti. Mis gibi salatalık turşusu oldu! Daha dün kapağı açılan turşu kavanozunda şimdi birkaç dilim salatalık kaldı:)

Benim böyle detaylı, ölçülü, uzman görüşüyle turşu tarifi verecek halim yok! Öyle bir bilgim de yok. Ben sadece deniyorum. Ve inanılmaz keyif alıyorum! :)

Bıraksalar şimdi her şeyin turşusunu kuracağım! Öyle bir heves...

Hem de en sevdiklerimden başlayacağım. Önce yine fasülye, sonra Cemal, sonra ailem, Merve, canlarım, belki salatalık, en çok lahana, ve daha bir dolu güzellik... Hepsini cam kavanozlarda, bildiğim ve sevdiğim halleriyle saklamak istiyorum! :)

Mümkün olmaz, tabi...

Neyse...

Ben yine fasülye, salatalık ve lahanalar arasına dalacağım.

Hadi siz de bu mevsim dönümü, bir güzellik yapın ve turşu kurun. Neyin turşusunu kuracağınızı bilemiyorsanız en sevdiklerinizden başlayın! ;)